İnsan düşmanına yapmaz bunu

Yani bazen biz kadınlar ne saçmalıklar yapıyoruz ve bu yaptıklarımız kelebek etkisi ile yine bize dönüyor. Geçen gün Epepe ile konuşuyoduk, erkek kısmısının sevgi gösterdiğinde donuklaşması, öpmek için uzandığında sıyırıp geçer gibi bırakmaları vs. Hep anaların işi bunlar. Biz de düşünüp duruyoruz sonra bu ne böyle, ne oldu şimdi, peşimden deli divane koşan adam bu değil miydi? Bunları ilk böyle ''ben erkek oldum artık toplum içinde beni öpme anne'' dedikleri zaman -ki bu zamanlarda genelde ilkokul çağlarına denk düşer- iki tane çakcaksın suratlarının ortasına. Kendilerine verilen sevgiyi almamanın ne büyük bir hakaret olduğunu o an idrak edecekler. Yapılan yemeği beğenmemek değil ki bu. Hani sevmezsin o lezzeti de, damak zevkinle uymuyordur, ne kadar güzel sunulursa sunulsun yememeyi tercih edersin -ki aslında bu da emeğe hakarettir ama bi çokları sırf görevini yapmış olmak için yemek pişirdiğinden emek konusunu başka bir panelin konusu olarak saklamak istiyorum-

Ama burada durum farklı, lezzeti seviyorsun, biliyoruz, sen de inkar etmiyorsun zaten. Eee, ne o zaman bu havalar? Kızını dövmeyen dizini döver demeyi bilen atalarımız oğlunu dövmeyen, sadrazamın sol şeysi misali damızlık gibi yetiştiren analarada bir laf yetiştirememişler mi?

Ey analar! Yeni nesil sizin eseriniz oluyor. Bunu hatırlatmak zorunda bırakıyorsunuz beni ama sonra yine sizin kızlarınız uğraşıp duruyor şunları insana çevirmek için. Malum ağaçta yaşken eğiliyor. Bilmem kaç yaşındaki kazuletlerinize hayattaki biricik fonksiyonunun üremek olmadığını, tohumluk olmadıklarını ya da eğer sadece tohumluklarsa hadlerini bilmeleri gerektiğini ifade etmek için biz kartanelerinin size nasıl saydırdığını da mı hiç hesaplamıyorsunuz? İnsan düşmanına yapmaz böyle bir şey yahu!