Karşılıklılığın ölçüsü

Bir çok insan, sanırım incinmekten korktukları için kendilerine sunulan sevgiye gardını alarak yanıt veriyor. Bu da sevgisinin sunanın ne olduğu ve olacağı hakkında kafasının karışmasına, gayrı ihtiyari de olsa onun da gardını almasına sebep oluyor. Sonra durum, aldığı bu yeni hal ile bir devinime başlıyor. Ta ki taraflar kutuplar gibi birbirini itene değin devam ediyor.

Ve sonra, bazen, bir gün yine birisi bir diğerine sevgisini sunuyor. Baştaki devinimleri pek çok kez tecrübe etmiş olan bu ikisi verilen seviyi kabul edip kendi sevgilerini sunacak kadarda cesur olabiliyorlar. Diğerlerini incinme korkusu kalmamış onlarda. İncinen ve inciten olma deneyimlerini yeterince yaşatmış hayatları.

Sunulanı kabul edip, karşılığında kendininkini sunmak güzel bir devinim başlatabiliyor ise hayat karşılıklılığının ölçüsünde iyi ya da kötü mü oluyor? Bu kadar mı?...